Jak nie zwariować w Walentynki? Część 1.

Pierwsze Walentynki po rozstaniu

Niezależnie od tego czy mężczyzna podziękował nam 13 lutego czy też 13 marca, najbliższe Walentynki po rozstaniu z pewnością nadejdą zbyt szybko.

Zaskoczą nas napęczniałym jak balon sercem i boleśnie drasną kolcami czerwonych róż.

Promienne twarze innych zakochanych, w których jeszcze niedawno tak chętnie szukałyśmy porozumiewawczego błysku, zmienią wyraz na zadufane w swoim szczęściu, a splecione ręce innych par zamiast wzruszać, zaczną wzbudzać agresywną chęć "przecięcia zakładu".

To oczywiście wersja z najczarniejszych (najczerwieńszych?) walentynkowych koszmarów, której absolutnie nie możemy pozwolić wkraść się w nasze życie, bo ani ona mądra ani prawdziwa.

Aby dobrze przygotować się do pierwszych (lub kolejnych) samotnych walentynek musimy uświadomić sobie kilka rzeczy:

• 14 lutego na świecie jest średnio tyle samo zakochanych co 13 stycznia i 15 marca - naprawdę nie jest ich więcej!

• Pluszowe serce i róża z promocji naprawdę nie są najwyższym wyrazem miłości,

• W dzikim tłumie w kinie na pewno rośnie temperatura powietrza i frustracja, ale raczej nie można tego powiedzieć o temperaturze uczuć,

• W zapchanych knajpach rosną rachunki, ale na pewno nie erotyczne napięcie,

• Prawdziwe uczucie, którego ewentualnie mogłybyśmy komuś pozazdrościć nie paraduje po ulicy i nie wypełnia misia z napisem I love You.

Do czego zmierzam? Otóż pierwszym krokiem do dobrego przeżycia Walentynek singla jest zrozumienie, że 14 lutego to po prostu kolejny dzień w roku i to czy bierzemy udział w tym całym przedstawieniu czy nie, zależy tylko od naszych chęci, a nie od tego czy i jak bardzo jesteśmy kochane.

Przeczytaj też część 2 - bo miłość niejedno ma imię i 3 - by zrozumieć, kogo powinnaś kochać najbardziej!